ما خیلی کار ها داریم

ما خیلی کار ها داریم ...
حتی بعد از اینکه از هم جدا شویم هم ،
ما خیلی کارهای مشترک داریم ...

احتمالا باید با هم برویم
و به گارسون کافه بگوییم که دیگر
احوال تو را از من یا من را از تو نپرسد ...
یا به پارکبان دم ِ پارک بگوییم که دیگر
کسی نیست که توی ماشین بنشیند
تا آن یکی برود آبمیوه بخرد ...

احتمالا باید به امام زاده هم برویم
و دعاهای مشترکمان را پس بگیریم ...
یا به باغ گل های آفتابگردان برویم
و از آن ها به خاطر همه ی تخمه هایی که
مشترک توی سینما شکستیم عذر خواهی کنیم .
  یا به شهرداری برویم و بگوییم
مصوبه ای را مورد بررسی قرار دهد که
تمام آسفالت های شهر را ، کفپوش های شهر را
که ما روی آن راه رفتیم از جا بکند
و نو جایگزین کند .

چقدر کار داریم !
ابرها را بگو ، باید برویم از تک تکشان
خواهش کنیم که لطفا نبارید
و به آفتاب بگوییم لطفا نتاب
و به شب بگوییم لطفا سیاه نباش ،
یا تقویممان را محدود کنیم به
روزهایی که با هم نبودیم ...
چه اشکال دارد تقویمی که
فقط دو سه هفته در خود جا داده ؟!

باید به انتشاراتی ها بگوییم که
نشر چند کتاب شعر را متوقف کنند ،
اگر نه همه را خواهیم خرید و آتش خواهیم زد ...
اصلا چه معنی دارد ،
کتاب هایی که ما خواندیم را
دیگران هم بخوانند ؟!
قلم ها را بگو ...
باید برویم با شرکت اوونر حرف بزنیم
که دیگر خودکار آبی هفت دهم تولید نکند !

وای !
چگونه از خواننده ها بخواهیم
که دیگر آواز نخوانند ،
لعنتی ما طرفدار یک خواننده هم که نبودیم !
ما باید از تلفن های هوشمند خود هم
خداحافظی کنیم ، چون تک تک حروف روی کیبردش ما را به یاد هم می اندازد

و از همان گوشی هایی بگیریم که روی هر شماره شان ٣ حرف بود ،

آن موقع دلتنگی مان از ٣٢ تا لااقل به ٩ تا میرسد ...

و من باید به همه ی مغازه ها بگویم که
لباس های چهار خانه نفروشند
و به همه ی مردها بگویم که
کوله روی دوششان نیندازند .

از تمام این ها که بگذریم !

از این کار های دوتایی !
من باید چه کنم ؟!
چگونه از تو بخواهم که
روحم را به من پس بدهی ؟!
آدم مگر هدیه اش را پس میگیرد ؟!